səfbəsəf

z. <ər. səf və fars. bitişdirici bə> Cərgə-cərgə, sıra-sıra. <Göyxallı at> öz səsiylə balaca şəhəri ayağa qaldırdı. Demək olar ki, küçənin o tay-bu tayı səfbəsəf tamaşaya çıxdı. S. R.. İgidlər başaçıq durub səfbəsəf; Baxdılar hüzn ilə gündoğan tərəf. M. R..